vrijdag 30 augustus 2013

De Osama bin Laden propaganda gaat door...

Ik wordt er echt niet goed van hoor! Zelfs in freaking 2013 moet ik nog berichten lezen over de nonsens omtrent bin Laden! Werkelijk om te kotsen!

Het begon met de berichten op de site van de Telegraaf vandaag dat DNA van OBL zijn identiteit bevestigde na de standrechtelijke executie, als die al werkelijk kan of zal hebben plaats gevonden... Om vervolgens ook nog te lezen dat de dokter die hier een belangrijke rol in heeft gespeeld een nieuw proces krijgt, na een eerdere veroordeling in Pakistan. Die man zou een nepvaccinatieprogramma hebben opgezet om het DNA te ontfutselen.

Dus de grote Osama bin Laden, die eerste het gehele beveiligingsapparaat van het machtigste land ter wereld gigantisch voor schut zette door met 2 vliegtuigen 3 wolkenkrabbers tegen de vlakte te krijgen, werd in de luren gelegd door een of andere malafide kwakzalver in Abbottabad, Pakistan?

Ik vond het toen ik het voor het eerst hoorde al onzin, maar ze willen het blijkbaar vaak genoeg herhalen die nonsens. Ga toch fietsen man!

Ik zoek ff het originele artikel van de Washington Post op...
Mooi verhaal over de technologie en mankracht die bijna 10 jaar lang is ingezet om de grootste terrorist uit de recente geschiedenis (die overigens nooit is gezocht door de aanslagen op 11 september 2001) in de kraag te vatten. Allemaal aangezwengeld door de gelekte documenten die Edward Snowden aan de Post gaf. Zoals je in de comments kunt lezen iets wat door de Amerikanen niet wordt gewaardeerd. Immers schaadt dit de nationale veiligheid van de VS. Die Snowden toch...

De propaganda blijft zelf anno 2013 je nog om de oren slaan... Waar direct na de vermeende moord het Pentagon zelfs door de mand viel met een nepvideo over bin Laden, lijkt de Trademark OBL (TM) niet te stoppen... Toch nog even de BCC:



Ik had gedacht dat de nonsens nu dus wel voorbij was... Maar alsof ik nog niet genoeg braaksel over de vloer had liggen, ging het kotsen verder toen ik een mooie foto zocht bij dit artikel. Werkelijk niet te geloven, maar waar... bekijk de foto die gebruikt wordt op de Nederlandse pagina op Wikipedia over deze topterrorist:
 
Serieus?!!!
 
Ik dacht toch echt dat deze foto algemeen bekend stond als een frauduleuze poging de Osama mythe in leven te houden en lang en breed was ontmaskerd. Leuke woordspeling!
 
Er valt werkelijk een boekenkast mee te vullen, de bullshit over Osama bin Laden. Dus mocht u er meer over willen weten, dan kunt u met het onderstaande boek starten. Voor nu sluit ik slechts af met een reeks foto's van OBL, waarbij in ieder geval duidelijk wordt dat de 2007 versie, die op Wikipedia wordt gebruikt, een Andrelon spoeling door zijn baard heeft gemieterd... Hij had blijkbaar niet zo veel met de Islam... Zucht...
 
Hier de boekentip voor vandaag:
Osama bin Laden - Dead or alive
David Ray Griffin
Engels - 102 pagina's - 2009
ISBN: 978-1-84437-081-8
Of u kunt het boek kopen op Bol.com
 
 

donderdag 29 augustus 2013

Docu week 1 >> Vanaf 2 september 2013!


Wanneer het luchtalarm maandelijks door de lucht galmt bent u gewaarschuwd!
Het is de hoogste tijd weer in te tunen op:
"De Grijze Duif Docu Week"!!!
Vanaf 2 september 2013

De op regelmatige basis terugkerende shot realiteit. Hét moment om even de kop uit het zand te trekken. Nu even geen Nederlands elftal of Ranking the stars op tv, het is tijd voor informatieve documentaires. Geen Pawn stars of Alligator weekend maar documentaires die er toe doen!

Geheime diensten, (staats-)terrorisme, geopolitiek, psychologie, educatie, media en voeding, geen onderwerp is te gek. 5 dagen - 5 docu's!

Veel van de geselecteerde documentaires zullen nooit het mainstream media platform bereiken, toch zijn ze essentieel voor uw persoonlijke ontwikkeling, is De Grijze Duif van mening. Het zou verplichte kost op de middelbare school moeten zijn om tegenwicht te bieden aan de indrukken die het grote kapitaal het "waard" acht. Alternatieve media is mainstream hier. Goed is goed. U kunt alles direct kijken via media als Youtube en Vimeo. Wordt uw eigen onderwijzer, kennis is macht!

Cognitieve dissonantie

Waarom kunnen mensen genieten van een seriemoordenaar in de film, maar willen ze de realiteit van de vele oorlogen niet aanschouwen? Waarom zijn lijm snuivende kinderen in Rio of de bardementen op Gaza een "ver van m´n bed show", maar wilt men graag weten hoe het Sylvie of Koning Willem-Alexander vergaat? Waarom zijn documentaires die er toe doen voor veel mensen een brug te ver?

Ieder mens heeft een uniek wereldbeeld. De hersenen doen goed hun best voor dit beeld in stand te houden. Wanneer er informatie in de hersenpan bij komt, die niet overeenkomt met of tegenstrijdig is aan het huidige wereld beeld, ontstaat er stress. Gezien hersenen niet van stress houden, treedt er vaak proces in werking om de nieuwe informatie te ontkrachten, zodat het huidige wereldbeeld intact blijft bestaan. Wanneer je een keuze maakt, iets nieuws of een verandering, zullen de hersenen er onbewust hun best voor doen die keuze te ondersteunen met "argumenten". Dit fenomeen heet cognitieve dissonantie.

U heeft er last van, ik heb er last, mijn buurvrouw en de paus hebben er last van. Open staan voor nieuwe informatie, deze eerlijk en rationeel afwegen en je hele leven lang je wereldbeeld durven te veranderen, dat is in mijn ogen het medicijn.

Luchtalarm

Iedere eerste maandag van de maand, 12 uur scherp, herinnert het luchtalarm u eraan het medicijn opnieuw in te nemen.

Ogen open en open mind? Check!
Bak chips en een pak Dubbel fris? Check!
De Grijze Duif? Check!

De Grijze Duif Docu Week 1 >> Vanaf 2 september 2013!!!

"Levende vissen zwemmen tegen de stroom in, alleen de dode drijven mee"
Mr. L. Einthoven (Eerste hoofd (1949-1961) BVD, voorloper AIVD)

woensdag 28 augustus 2013

De karaktermoord op Michael Hastings


Nadat Michael Hastings op 18 juni in een verschrikkelijk, en mysterieus, auto-ongeluk om het leven kwam, was het voor de Amerikaanse media blijkbaar tijd om dit middels het geschreven woord dunnetjes over te doen.

Direct na zijn dood doken er diverse complottheorieën op. Van het idee dat hij zou zijn omgelegd door de geheime dienst door middel van het hacken van zijn auto tot het idee dat hij zijn eigen dood in scene zou hebben gezet. Het was vooral de alternatieve media die over zijn dood bleven berichten, maar naast Kimberly Dvorak van San Diego 6 nieuws was het relatief stil in de main stream media.

Een paar dagen geleden echter kwam het lang verwachtte rapport van de lijkschouwer vrij. En iedereen die de zaak volgt was vast benieuwd of hij alcohol of drugs in zijn lichaam had wat zijn irrationale rijgedrag, voorafgaand aan het fatale ongeluk, zou kunnen verklaren.

De media in de VS was er dan ook als de kippen bij om Michael Hastings weg te zetten als een "gebruiker van speed en weed".
Hier een paar van die "oprecht" journalistieke koppen:
Breaking: Michael Hastings' Coroner's Report Reveals Likely Meth, Marijuana Use
Autopsy Found Traces of Meth, Pot After Journalist's Death
Coroner, family link Michael Hastings to drug use at time of death
Coroner: Journalist Hastings had drugs in system
Journalist Michael Hastings had drugs in system when he died, coroner's report ...
en zo kan ik nog wel even doorgaan...

Het beeld wat door deze koppen wordt geschetst is dat Michael Hastings zijn auto tegen een palmboom parkeerde omdat hij een "meth-upped stoner" was!

Dat er sporen in zijn bloed zijn gevonden dat klopt. Maar in hetzelfde rapport staat ook duidelijk dat dit waarschijnlijk niet van invloed was ten tijden van het ongeluk. Dit kan wel in de artikelen staan, maar de kracht van een artikel zit hem in de kop!

Hastings had last van PTSS, wat niet verwonderlijk is wanneer je bekend bent met zijn journalistieke verleden in oorlogsgebieden. De medicinale weed die hij rookte is dan ook prima te verantwoorden. De stof speed is een onderdeel van verschillende soorten medicijnen, waaronder Ritalin, wat Hastings in het verleden ook gebruikte. Dus beide stoffen zijn prima te verklaren op medische gronden en waren niet van invloed tijdens het ongeluk.

Toch voelde de Amerikaanse media de drang om dergelijke koppen over de overleden collega  journalist aan de lezer voor te schotelen. Een absurde aanfluiting wanneer je het mij vraagt! Niets dan goeds over de doden is mij geleerd, maar blijkbaar was de drang op het graf van Michael Hastings te dansen niet te onderdrukken binnen Fox-, LATimes-, USAToday-, NBC- en LAWeekly-kringen...

De familie van Hastings was ook niet te spreken over de verdraaide berichten in de media:
Michael Hastings' Family Chides Media for Inaccuracies, Guards His Legacy

In Nederland zwijgt de media in alle talen over de dood van Michael Hastings. Evenzo bizar, maar hierdoor kunnen ze in ieder geval niet de fout in gaan zoals de Amerikaanse collega's: Karaktermoord op Michael Hastings.

Maar niet alleen de media valt iets kwalijk te nemen wanneer we het lijkschouwersrapport lezen. De insinuaties van alcoholgebruik die, al vanaf het begin (pagina 2), door het rapport zijn verwerkt zijn minstens zo absurd als de mediaberichten. Refererend naar gevonden bierflesjes in de buurt van het ongeluk zijn volstrekt overbodig wanneer het duidelijk wordt dat er GEEN alcohol in zijn bloed is gevonden. De volgende zin is in mijn ogen dan ook niets meer dan stemmingmakerij:
"A couple of alcohol bottles, unknown if belonged to decedent, were found strewn in the grassy area, north of the vehicle."
Bah!

Maar de suggestieve nonsens gaat verder. De familie heeft volgens het rapport gezegd dat ze wilde interveniëren omdat hij mogelijk DMT, de zakenmanstrip, en cocaïne gebuikte. Maar als je het rapport leest dan zijn daarvan geen sporen gevonden.

Hij zou een paar uur voor zijn dood "out" zijn gegaan. Dat is een nogal subjectieve constatering... Want wanneer je een dikke joint rookt, medicinaal of niet, dan is het prima te begrijpen als je om half 1 's nacht in slaap dondert.  Out gaan is in mijn optiek dan een te krachtige term voor wat er werkelijk aan de hand is. Je moet wel heel wat weed en Ritalin achter de kiezen hebben om noemenswaardig out te gaan van die troep. Naar mijn mening genoeg om dit om dit een paar uur later terug te kunnen vinden in het bloed van de overledene.

Al met al nogal wat suggestieve zaken die aan niets anders bijdragen dan een karaktermoord op de reeds overleden Michael Hastings.

Binnen de alternatieve media waren er ook anderen die mijn mening hieromtrent delen, zoals bij The Young Turks:



Ik kan werkelijk niet begrijpen dan medejournalisten op dergelijke wijzen over een collega verslag doen!

Misschien zou het meer bijdragen aan de opheldering van onduidelijkheden als deze massamedia zich zou richten op een aantal van de volgende verbazingwekkende elementen uit de Michael Hastings zaak:
- Waarom reed Michael Hastings zo hard die nacht?
- Waar kwam hij vandaan en waar was hij naar op weg?
- Hoe kan het dat zijn auto op een dergelijke wijze ontplofte?
- Klopt het, wat diverse getuigen hebben verklaard, dat er meerdere explosies zijn waargenomen en hoe kan dat?
- Was er geknoeid met Hastings' auto? Iets waar hij zelf bang voor was...
- Hoe kan een motorblok tientallen meters van de auto vandaan terecht komen, zonder noemenswaardige sporen achter te laten?
- Is het werkelijk mogelijk dat zijn ID-card gevonden is nadat er een dergelijk heftige brand heeft gewoed?


Misschien allemaal zaken die opgehelderd kunnen worden en waarmee de complottheorieën naar het graf gestuurd kunnen worden. Maar wanneer de rapportages en de media suggestief zijn, dan is dat niets anders dan voer voor de complotdenkers.

- En als laatste... Waarom lag dat witte laken gedurende lange tijd over de auto? Zelfs nog op het moment dat de auto werd afgevoerd. Waarom?

Bij navraag bij de brandweer blijkt dat een laken mogelijk wordt gebruikt bij het afschermen van het slachtoffer voor de buitenwereld. Dit laken zou vervolgens meegaan met het lijk. Er is geen aannemelijke reden dit laken bij het afvoeren nog om de auto heen te wikkelen.

Foto met dank aan Michael Krikorian.

Eerdere artikelen over Michael Hastings van De Grijze Duif:
Informatie Dominantie, Michael Hastings en Rolling Stone
Werd Michael Hastings vermoord?
Michael Hastings videos - Frame by frame


dinsdag 27 augustus 2013

Overmatig gebruik van smartphone verontrustend en deprimerend

Technologie kan een vooruitgang zijn, maar dat is geen garantie...



Keek u dit filmpje ook via uw smartphone?

Via: Zaplog.nl

maandag 19 augustus 2013

Het terreuralarm is een georchestreerde mediacampagne


Net nu de Amerikaanse veiligheidsdienst NSA zwaar onder vuur ligt, kondigde ze een internationaal terreuralarm af. Ook in België heerst verhoogde waakzaamheid. Toeval of niet?

Een week nadat Bradley Manning door de Amerikaanse militaire rechtbank veroordeeld werd voor spionage. Enkele dagen nadat Edward Snowden tijdelijk asiel kreeg in Rusland. Toeval of een georchestreerde mediacampagne?

Collateral murder

Manning speelde zo'n zevenhonderdduizend vertrouwelijke documenten door aan WikiLeaks. Vooral de tape 'Collateral Murder' zorgde voor ophef. Die toont hoe de Amerikaanse luchtmacht in de straten van Bagdad het vuur opent op een groepje mannen, waaronder twee Iraakse journalisten van Reuters. Daarna nemen ze  het busje dat de slachtoffers wil oppikken onder vuur. De Amerikanen overtreden hier duidelijk de Conventies van Genève: waarmee het een oorlogsmisdaad is.


Manning heeft nooit ontkend informant te zijn. Wel weigert hij het etiket “landverrader”. Hij handelde in het belang van de Amerikaanse bevolking, en uit frustratie over de zinloosheid van de asymmetrische oorlogsvoering in Irak en Afghanistan. Hij wilde aanzetten tot een diepgaande evaluatie van het anti-terreur beleid van de Verenigde Staten. De meningen over Manning zijn erg verdeeld. Zijn advocaat beschrijft hem als "een naïeve soldaat met goede bedoelingen".

Landverraders of helden
Manning is niet de enige klokkenluider die in de penarie zit. U herinnert zich vast het privacyschandaal rond PRISM. Ex-CIA'er Edward Snowden lekte dat de NSA data verzamelt over internetgebruikers wereldwijd, door middel van samenwerking met Facebook, Google, Yahoo, Skype, Apple en Microsoft. Met de tool XKeyscore kunnen NSA-analisten ons surfgedrag volgen op basis van een naam, een telefoonnummer of een IP-adres. Maar de media bericht meer over de persoonlijke status van de klokkenluider -waar is hij?!- dan over de feiten die hij aan het licht bracht.


Julian Assange, de oprichter van WikiLeaks, verblijft ondertussen al een jaar in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen. De ambassade weigert hem uit te leveren aan de VS of Zweden, waar hij terecht moet staan in een verkrachtingszaak. Gevreesd wordt dat Assange na uitlevering aan Zweden in handen zal vallen van de VS. De Ecuadoriaanse minister van Buitenlandse Zaken Ricardo Patino liet weten dat Ecuador "het leven, de persoonlijke integriteit en de vrijheid van meningsuiting van Assange zal blijven beschermen".

Aaron Swartz pleegde eerder dit jaar zelfmoord, kort voordat zijn proces zou beginnen. De 26-jarige programmeur en activist riskeerde een celstraf van 50 jaar en een boete van $1 miljoen wegens inbreuken op de copyrightwetgeving. Swartz maakte de catalogus van de Library of Congress en een groot aantal wetenschappelijke publicaties van de academische database JSTOR openbaar. Hij handelde uit overtuiging dat die informatie vrij toegankelijk zou moeten zijn voor burgers.

Wat te doen met de klokkenluiders
Het is tijd om een paar belangrijke afwegingen te maken. Ten eerste het recht op waarheid en vrije meningsuiting. De klokkenluiders leggen de vinger op een open wond: de VS misbruiken de "war on terror" om oorlogsmisdaden te plegen en burgers te bespieden. De informanten handelden niet uit eigenbelang maar uit rechtvaardigheidsgevoel. Waar ligt de grens tussen loyaliteit  aan de staat en die aan de medeburger? Wat met persvrijheid en de toekomst van de kritische onderzoeksjournalistiek?

Een tweede aspect is de balans tussen een transparante overheid en privacy voor de burger. Hoeveel vrijheid willen we inleveren in de naam van veiligheid?

Een derde overweging is het recht op informatie. De digitale revolutie heeft de manier waarop we data kopiëren en verspreiden enorm versneld en vereenvoudigd. Dit beïnvloedt ook de rol van de media: het oude patroon “filter-then-publish” is vervangen door “publish-then-filter”. De vroegere ‘gatekeepers’ verliezen deels hun autoriteit. Er komt een massa ongefilterd nieuws op ons af. Men kan dit betreuren, maar het is niet anders. Hoog tijd om de wetgeving omtrent intellectueel eigendomsrecht aan te passen aan het digitale tijdperk.


Een vierde dimensie betreft onze "commons" of gemeenschappelijke goederen. We leven in een wereld waarin vrijwel alles geprivatiseerd en verhandeld kan worden: zaden, schone lucht, ideeën, water, etc. Aaron Swartz handelde in de overtuiging dat wetenschap niet achter een betaalmuur thuishoort. Als we onze gemeenschappelijke goederen niet beschermen, zal ons cultureel en ecologisch erfgoed in de handen van machtige multinationals belanden.

Kortom: onze internetvrijheden en burgerrechten, ons recht op informatie en transparantie, onze persvrijheid en onze gemeenschappelijke goederen staan op het spel. De Piratenpartij wil dit onder de aandacht brengen en een maatschappelijk debat aanmoedigen. De wereld is fundamenteel aan het veranderen: wij zijn de kinderen van de digitale revolutie. Wat voor samenleving willen we in de toekomst? Laten we angst regeren? Dat is de inzet, dat is de vraag die we ons naar aanleiding van de zaken Manning en Snowden moeten stellen.

Sarah Van Liefferinge
17 augustus 2013
Originele bron: Opiniestukken.nl
Foto's toegevoegd door De Grijze Duif

zondag 18 augustus 2013

Consuminderen of mag het een onsje meer zijn?


Ik hou ervan iedere dag een lekker stuk vlees op mijn bord te hebben naast de aardappels, groenten en het hoopje appelmoes. Gemak dient de mens: alles eenvoudig gescoord in de lokale supermarkt. Kruimige aardappels uit de plastic zak, de bonen uit een blik, appelmoespot met hersluitbare deksel en niet te vergeten de kipfilets in gesealde verpakking. Alles panklaar aangeleverd en in een mum van tijd te consumeren. Een mens kan niet meer wensen. Toch?

Consumeren, consumeren, consumeren. Het beperkt zich niet louter tot het voedsel in mijn leven. Een vlot shirt, nieuwe broek en flexxe patta's. Vanzelfsprekend ieder jaar een nieuwe gsm. En met de kilometers die ik op jaarbasis maak, slurp ik ook nog aardig wat benzine en olie erdoorheen. Dat we hier, twee man sterk, dagelijks voor moeten ploeteren is het allemaal wel waard. Toch?


Zonder erbij na te denken stap ik in de auto, trek ik mijn kleding aan en mik ik het vlees in de spetterende pan. Als men het heeft over de afkomst van producten voor mijn veeconsumptie, verbind ik dat zonder twijfel aan het platteland. De kip in het hok, het schaap in de wei en de boer op zijn John Deer tractor. Ik snap echt wel dat het vlees niet in een plastic bakje geboren wordt! Toch?

Maar soms zijn er momenten die je wakker schudden uit je consumentendroom. Brand in mijn kledingfabriek in Bangladesh, schendingen van arbeidsrechten voor mijn mobiele belgedrag,  oorlog voor mijn olie in het Midden-Oosten en nu is blijkbaar mijn eetpatroon aan de beurt...

6 minuten. Een kort filmpje dat me stomverbaasd achter liet. Prachtige beelden die de morbiditeit van onze consumptiemaatschappij tonen.


"Zonder erbij na te denken" de carnivoor uithangen, dat zit er voor mij niet meer in na het zien van dit filmpje. Een flink dilemma, want ik geniet gigantisch van mijn stukje vlees...

Wat te doen? Geen vlees meer eten? Mijn kop in het zand en bunkeren maar? Consuminderen? Ligt het probleem bij onze gulzigheid of treft de grote corporaties blaam? Wat kan ik met deze eyeopener? Moet de politiek ingrijpen of stem ik zelf met mijn Euro's?

U mag het zeggen!

 
Ik zie jullie reacties graag in de comment sectie hieronder... Want ik weet het even niet meer...

vrijdag 16 augustus 2013

Thomas-theorema - William Isaac Thomas (1928)

"If men define situations as real, they are real in their consequences."


Een zin om over na te denken, want dit fenomeen heeft sterke invloed op ons denken en handelen.

Wikipedia zegt hierover:
"Het Thomas-theorema of de Thomas-regel is een fundamenteel begrip uit de sociologie dat weergeeft dat wanneer mensen situaties als werkelijk definiëren, die situaties werkelijke gevolgen hebben. De definitie van de situatie is dus van invloed op het handelen. Deze gedachte is afgeleid uit studie van de Amerikaanse socioloog William Thomas The child in America: Behavior problems and programs (1928), waarin de beroemde zin "If men define situations as real, they are real in their consequences." (p. 572) verscheen.

Dit principe ligt (onder andere) ten grondslag aan de zichzelf waarmakende voorspelling waarbij het maken van de voorspelling alleen al de voorspelling uit laat komen. Het tegenovergestelde is ook mogelijk en wordt de zelfweerleggende voorspelling genoemd."

In 2003 publiceerde het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) "Het theorema van Thomas" wat HIER is te downloaden.

Miriam Rasch schreef erover op haar blog:
"Objectieve gevolgen van subjectieve interpretaties"

En als je het interessant vindt, dan is er op internet nog veeeeeel meer over te vinden.

"If men define situations as real, they are real in their consequences."

Prettig weekend!
De Grijze Duif



donderdag 15 augustus 2013

De mayonaisepot en twee koppen koffie



Als de dingen in je leven je even allemaal te veel worden, als 24 uur in een dag niet meer genoeg is, denk dan aan de mayonaisepot en de twee koppen koffie.

Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de les begon, nam hij zonder iets te zeggen een hele grote, lege mayonaisepot en vulde deze met golfballen. De professor vroeg vervolgens aan zijn studenten of de pot nu helemaal vol was. Zij antwoordden van wel.

Toen nam de professor een doos met kiezelsteentjes en kiepte deze in de pot. Hij schudde lichtjes met de pot en de kiezelsteentjes rolden in de open ruimtes tussen de golfballen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was. Ze antwoordden van wel.

De professor nam nu een doos met zand en goot deze leeg in de pot. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de golfballen en de kiezelsteentjes. Opnieuw vroeg hij of de pot nu vol was. De studenten antwoorden met een unaniem “ja”.

Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en goot ze leeg in de pot. De hele inhoud verdween in de pot en de koffie vulde de lege ruimte tussen het zand. De studenten begonnen te lachen. "Nu", zei de professor, “ik wil dat jullie deze pot zien als jullie eigen leven.

· De golfballen zijn de belangrijke dingen in het leven: je familie, je kinderen, je geloof, je gezondheid en je passies. Dingen die ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je leven toch gevuld zou zijn.
· De kiezelstenen zijn de andere dingen die ertoe doen: je werk, je huis, je auto e.d.
· Het zand is al het andere, de kleine dingen."

"Als je het zand als eerste in de pot doet, is er geen plek meer voor de kiezelsteentjes of voor de golfballen. Datzelfde geldt ook voor je eigen leven. Als je al je tijd en energie aan de kleine dingen besteedt, dan heb je geen ruimte meer voor de dingen die belangrijk voor je zijn.”

“Besteed aandacht aan de dingen die essentieel zijn voor je geluk. Speel bijvoorbeeld met je kinderen. Neem tijd voor een onderzoek voor je gezondheid. Neem je partner mee uit eten. Lees. Er is altijd nog wel tijd om het huis te poetsen of de prullenbak te legen."

"Zorg eerst voor de golfballen, de dingen die echt het allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand."

Eén van de studenten stak een vinger op en vroeg waar de twee koppen koffie voor stonden. De professor lachte: “Ik ben blij dat je het vraagt. Ik wil daarmee alleen maar weer eens aangeven dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er altijd wel een plekje is om samen met een vriend een kop koffie te drinken."

Leef het leven!

maandag 12 augustus 2013

Zomergasten 2013 - Beatrice de Graaf

Beatrice de Graaf (Putten 1976) is als hoogleraar Conflict en veiligheid verbonden aan het Centrum voor Terrorisme en Contraterrorisme van de Universiteit Leiden (Campus Den Haag).
Get Adobe Flash

Deze aflevering is beschikbaar van zo 11 aug 2013, 23:20 tot wo 21 aug 2013, 23:20

vrijdag 9 augustus 2013

Informatie Dominantie, Michael Hastings en Rolling Stone

We dachten ooit dat propaganda de ultieme vorm van georganiseerde leugens en manipulatie was. Maar één facet van Information Dominance (Informatie Dominantie) neemt de volgende stap.



Voor het grootste deel lijkt het erop dat het ruime militaire begrip Information Dominance verwijst naar cyber-oorlogsvoering, waarvan we zouden kunnen verwachten dat er behoefte aan is. Echter, kan information Dominance ook geïnterpreteerd worden als het domineren van onze informatiesystemen met overweldigende propaganda op bijna elk tv-kanaal, elke radiozender, elke krant, elk tijdschrift, en tenslotte elke website. Uiteindelijk zorgt de donkere kant van Information Dominance ervoor dat de meeste mensen geen echte optie hebben om de waarheid te leren.

China staat het best bekend om te proberen alle beschikbare informatie te domineren. Maar het verlangen naar buitensporige macht bestaat overal. En het verlangen om te liegen voor persoonlijk gewin is overal en te vaak aanwezig. Hier in Amerika zijn er bedriegers (die, ironisch genoeg, zichzelf enthousiast "patriotten" noemen) die eraan  werken onze informatiesystemen te domineren in meer heimelijke manieren dan China.

Voorbeelden?

Laten we beginnen met de legerhandleiding genaamd Inform Operations: Doctrine, Tactics, Techniques and Procedures. In deze handleiding beschrijft het leger zijn definitie van Information Operations, "de tewerkstelling van ... psychologische operaties... om de besluitvorming te beïnvloeden. "

Blijkbaar is dit mainstream Amerikaanse militaire doctrine. En Informatie Dominantie is het doel. Maar opgenomen in Information Dominance, is de controle van de hoofden van genoeg mensen waardoor afwijkende meningen te verwaarlozen zijn.

En ze spreken hier niet alleen over vijandelijke strijders. Dit geldt ook voor propaganda en nieuws hier in Amerika. (DGD: Ook in Nederland?)

Het bereiken van Information Dominance houdt in 1) Het opbouwen en beschermen vriendelijke informatie en 2) Het ontkennen, degraderen en vernietigen van onvriendelijke capaciteiten.

We zagen het ergste hiervan terug toen de Amerikaanse strijdkrachten kantoren van Al Jazeera in Afghanistan en Irak aanvielen.

In tegenstelling tot wat Fox "Nieuws" je mogelijk heeft doen geloven, Al Jazeera is geen terroristische organisatie. In feite is het verdedigbaar dat Al Jazeera een veel nauwkeuriger wereldnieuws bron is dan Fox. Al Jazeera heeft simpelweg veel meer journalisten in het veld - en ze hoeven niet te leunen op Dollars van adverteerders.

In 2001, vielen Amerikaanse strijdkrachten kantoren van Al Jazeera in Kabul, Afghanistan, aan en vernietigden deze. En in 2003, zorgde Amerikaanse Militaire troepen voor hetzelfde lot voor de kantoren van Al Jazeera in Basra en Bagdad, Irak. In de Bagdad aanval werd een Al Jazeera journalist gedood.


Waarom? Het antwoord ligt voor de hand. Om te voorkomen dat Al Jazeera verslag deed van de oorlogen.
Waarom? Blijkbaar; Information Dominance.
Klaarblijkelijk; Amerikaanse militaire organisaties zijn nu bereid om journalisten te doden, zodat hun propaganda de ether zal domineren ... Dit is geen samenzweringstheorie. Dit is geschiedenis.

Maar waarschijnlijk is dat slechts het topje van de ijsberg - en het begin van de samenzweringstheorie. Hoe zit het met al die alfabet soep Amerikaanse "Inlichtingen" diensten? We krijgen hun handleidingen niet te lezen. In feite is het meeste wat ze doen geheim - vaak om het geheim te houden voor de Amerikanen. Kan het zijn dat de CIA journalisten doodt die niet melden wat de "Inlichtingen" diensten willen dat we horen?

Voor zover ik weet, wereldwijd, vallen journalisten niet als vliegen uit de lucht  waardoor Amerikaanse propaganda de ether kan domineren. Maar dat hoeft ook niet. Enkele kritische "hits" en alle journalisten weten waarover niet te berichten - of anders.

Dat brengt ons tot het verdachte verhaal van Michael Hastings en Rolling Stone.

Michael Hastings was een journalist en redacteur van Rolling Stone magazine.

Rolling Stone magazine was een van de enige alternatieve nieuws publicaties die mensen konden vinden in het magazine rek in supermarkten, in de voorsteden en op het platteland van Amerika. Wat betekent dat gewone Amerikanen (die geen toegang tot internet nieuws hebben) zo maar een aantal van Michael Hastings' artikelen zouden kunnen lezen. En dat er waren veel.

In 2010 schreef Michael Hastings een artikel voor de Rolling Stone dat generaal Stanley McChrystal in zo'n slechte licht zette, dat het president Obama dwong hem onmiddellijk te ontslaan. Door de waarheid niet te verloochenen om een bevoorrechte verslaggeverspositie te behouden, was Michael Hastings duidelijk niet bereid om deel te nemen in de Information Operations. In feite zou het concept van Information Dominance hem zeker aan de kant van de tegenstanders plaatsen.

In 2011 schreef Micheal Hastings een artikel voor Rolling Stone, dat een Amerikaans leger team, gespecialiseerd in "psychologische operaties", probeerde bezoekende Amerikaanse senatoren te manipuleren. In dit geval was Michael Hastings dapper genoeg om de illegale pogingen van Information Dominance bloot te leggen.

Het laatste artikel van Micheal Hastings: The Spy Who Cracked Up In The Cold, ging over een CIA-agent die over de schreef ging en in de gevangenis belandde (een uiterst zeldzame gebeurtenis voor CIA-agenten). Het artikel was geen slijmstuk en het portretteerde de CIA in een niet al te best daglicht.

Er staan een aantal verhalen online die beweren dat Michael Hastings' volgende verhaal ook over de CIA ging. Blijkbaar zijn laatste e-mail vermeldde; "de Feds (FBI) interviewen mijn goede vrienden en bekenden"... Ook ben ik een groot verhaal op het spoor, en moet even uit beeld verdwijnen." De volgende ochtend, 15 uur later, werd hij gedood in een abnormaal vurig enkel auto-ongeluk.

Getuigen beweren Michael Hastings' auto abnormaal reed - te hard rijden, door een rood licht enz. Toch stond Michael Hastings bekend te rijden "als een oma" en had hij in vijf jaar geen alcohol gedronken.

Een getuige beweerde zelfs dat hij twee explosies voor de crash hoorde.

En dan na dit alles, hebben autoriteiten informatie voor het publiek achtergehouden - en Michael Hastings' lichaam gecremeerd tegen de wens van de familie in. (Edit DGD: deze laatste claim is onwaar gebleken)

Zelfs Richard Clarke (ooit de Terrorisme Tsaar voor zowel de president Clinton als George W. Bush - en de auteur van Against All Enemies) vertelde Huffington Post dat dit enkele auto-ongeluk "consistent was met een cyberaanval op een auto." (Zie voor meer informatie over hoe deze hack kan worden gedaan dit Car and Driver artikel.)

De politie van Los Angeles heeft geen vermoeden "Foul play", vuil spel. Maar Richard Clarke zei dat de politie van Los Angeles waarschijnlijk niet de expertise heeft om een ​​dergelijke aanval te traceren.

We kunnen nooit zeker weten of dit een moord of niet.
Hoogstwaarschijnlijk zullen we nooit weten wat Micheal Hastings onderzocht.

Maar we weten wel dat de massamedia, maar een paar weken later, Rolling Stone magazine aanvielen over een onbeduidende kwestie - de foto van de Boston Marathon bommenlegger op hun cover. Deze schaamteloos gekunstelde controverse leidde ertoe dat CVS, Walgreens, Stop & Shop en Rite Aid Rolling Stone magazine uit hun schappen trokken.

De vraag die smeekt te worden gesteld is; wat als deze twee "hits" zijn gerelateerd?

Als men naar deze twee gebeurtenissen samen kijkt, door de lens van Information Dominance, zouden ze lijken op een gecoördineerde aanval op een vijandige informatiebron. Kan Michael Hastings zijn vermoord om de waarheid te verbergen, en Rolling Stone aangevallen om te verzekeren dat niemand ooit nog onderzoek zal doen?

Als dat zo is, wie heeft de expertise om technisch in te breken in iemands auto en de politieke macht om een nieuws hack in de massamedia te plegen? Ik betwijfel dat "rogue" agenten dat soort macht hebben. Ik betwijfel dat een buitenlandse inlichtingendienst dat soort macht heeft. Die leidt ons naar de verdenking van de "officiële" macht - onze geheime regering.

Michael Hastings zei dat hij "een groot verhaal" op het spoor was en dat hij even zou "moeten verdwijnen". Maar blijkbaar waren "ze" hem al op het spoor. De gevolgen daarvan zijn dat we nooit zijn verslag zullen lezen en kunnen we de gemakkelijke toegang verliezen tot de publicaties die dit soort informatie brengen... De harde realiteit is dat het eerste amendement er niet meer toe doet voor deze verslaggever als hij dood is en zijn tijdschrift is verboden.

Terug in 1971 ging Daniel Ellsberg naar de New York Times om de Pentagon Papers te publiceren. Maar tegenwoordig.. Edward Snowden vond dat hij naar het Britse The Guardian moest gaan en Bradley Manning vond dat hij naar Wikileaks moest gaan. Dit, samen met de schijnbare poging om  Rolling Stone buiten te sluiten, suggereert dat Information Dominance stilletjes ons constitutionele recht op vrijheid van de pers heeft vervangen.

En al die tijd blijft "onze" regering proberen het internet over te nemen.

... Nog een ding: Als iemand een auto kan hacken, kunnen ze misschien ook een vliegtuig hacken. Dit zou enig licht werpen op de verdachte vliegtuigcrash en het overlijden van senator Paul Wellstone en zijn familie (en Missouri gouverneur Mel Carnahan in een aparte vliegtuigongeluk).

dinsdag 6 augustus 2013

"Operation Northwoods"


De VS planden terreuraanvallen op haar eigen burgers om steun te krijgen voor een oorlog tegen Cuba.

Uit BODY OF SECRETS, James Bamford, Doubleday, 2001, p.82 en verder.
Nederlandse vertaling, april 2006


…Volgens Lemnitzer zou het land veel beter af zijn als de generaals het voor het zeggen hadden.
Voor die officieren die werkeloos toe moesten kijken, was de mislukte Varkensbaai-invasie van de Kennedy regering de laatste druppel. “Het Varkensbaaifiasco brak de dijk”, zei een verslag uit die tijd. “President Kennedy werd afgeschilderd als een ‘no-win’-leider…Uiterst rechts kwam met tal van voorstellen die, geboren uit frustratie, in naam van het ‘anticommunisme’ gepresenteerd werden. Officiers speelden de gastheer op anticommunistische seminars op hun eigen basis of bezochten rechtsgeoriënteerde bijeenkomsten elders.”

Hoewel geen van de Congresleden het had kunnen weten, waren Lemnitzer en de ‘Joint Chiefs’ stilletjes over de rand gegleden.

Volgens geheime en lang verborgen documenten, bemachtigd door Body of Secrets, stelden de ‘Joint Chiefs of Staff’ het misschien wel meest corrupte plan van de Amerikaanse overheid ooit op en keurden het goed. Onder het mom van ‘anticommunisme’, stelden ze voor om een geheime en bloedige terroristische oorlog te starten tegen hun eigen burgers om zo de bevolking voor de gek te houden en steun te verkrijgen voor de ziekelijk bedachte oorlog die zij wilden beginnen tegen Cuba.

Operation Northwoods
 
 

Het plan, met de codenaam ‘Operation Northwoods’, dat geschreven was met toestemming van alle ‘Joints Chiefs of Staff’, stelde voor om onschuldige burgers op straat dood te schieten; om boten met Cubaanse vluchtelingen te laten zinken op volle zee; om zelf een reeks van terroristische aanslagen te plegen in Washington D.C., Miami en elders. Mensen zouden worden opgepakt voor bomaanslagen die ze niet hadden gepleegd; vliegtuigen zouden worden gekaapt. Met vals bewijs zou Castro verantwoordelijk worden gehouden om zo Lemnitzer en zijn kabaal, met publieke en internationale steun, te voorzien van het excuus dat zij nodig hadden om hun oorlog te beginnen.

Wellicht is het idee bedacht door President Eisenhower tijdens de laatste dagen van zijn ambtstermijn. Met de Koude Oorlog feller dan ooit en het recente U-2 schandaal vers in het publieke geheugen wilde de oude generaal eindigen met een overwinning. In de weken voor Kennedy’s installatie wilde hij dolgraag Cuba binnenvallen; op 3 januari vertelde hij Lemnitzer en zijn assistenten dat hij Castro aan wilde vallen vóór de installatie, als de Cubanen hem maar een goed excuus gaven. Als Castro hem dat excuus niet gaf, zei hij, konden de VS misschien “denken aan een manier om iets in scène te zetten dat geaccepteerd zou worden door het grote publiek”. Waar hij op doelde was een vals voorwendsel, een bomaanslag, een sabotage, uitgevoerd tegen de VS door de VS. Het doel was om een oorlog te rechtvaardigen. Dit was een gevaarlijke suggestie van een wanhopige president.

Hoewel de oorlog nooit plaatsvond ging het idee niet verloren bij Generaal Lemnitzer. Hij en zijn collega’s waren echter gefrustreerd dat hun plan niet was goedgekeurd en dat Castro hen geen excuus had verschaft voor de invasie.

De laatste druppel is wellicht gevallen tijdens een vergadering in het Witte Huis op 26 februari 1962. Verontrust, dat generaal Landsdale’s geheime actieplannen van operatie ‘Mongoose’ steeds buitensporiger werden en nergens toe leidden, vertelde Robert Kennedy hem alle anti-Castro activiteiten te staken. In plaats daarvan werd Landsdale opgedragen zich de komende drie maanden uitsluitend te richten op het verzamelen van inlichtingen over Cuba.


Toen de broers Kennedy plotseling ‘te zacht’ werden voor Castro zag Lemnitzer zijn kans om Cuba binnen te vallen verdwijnen. De pogingen om het Cubaanse volk tot een opstand op te jutten waren mislukt en Castro leek helaas geen intentie te hebben om Amerikanen of hun bezittingen aan te vallen. Lemnitzer en de andere ‘Chiefs’ wisten dat er maar één mogelijkheid was om hun oorlog veilig te stellen. Zij zouden het Amerikaanse publiek en de rest van de wereld misleiden, om zo haat tegen Cuba te zaaien en de Amerikaanse en wereldopinie zo te beïnvloeden dat ze niet alleen mee zouden gaan maar zelfs bij de generaals zouden aandringen op een oorlog tegen Castro. “De wereldopinie en de Verenigde Naties”, zo stond in een geheim JCS document, “zouden gunstig beïnvloedt moeten worden door een internationaal imago van de Cubaanse regering te ontwikkelen dat onbezonnen, onverantwoordelijk en een alarmerende en onvoorspelbare dreiging voor de vrede op het Westelijk Halfrond is.”

Operatie Northwoods stelde een oorlog voor, waarin veel patriottische Amerikanen en onschuldige Cubanen een zinloze dood zouden sterven, allemaal om de ego’s van de verknipte generaals te strelen. Veilig in hun, door de belastingbetaler gefinancierde, huizen en limousines.

Eén idee dat serieus werd overwogen betrof de lancering van John Glenn, de eerste Amerikaan die in een baan rond de aarde zou reizen. Op 20 februari 1962 zou Glenn opstijgen vanaf Cape Canaveral, Florida voor zijn historische reis. De vlucht zou het symbool zijn voor de deugden van waarheid, vrijheid en democratie, hoog in een baan om de planeet. Maar Lemnitzer en zijn ‘Chiefs’ hadden een ander idee. Zij stelden aan Landsdale voor om, mocht de raket exploderen en Glenn sterven, “onomstotelijk bewijs te presenteren dat…de fout lag bij de communisten en Cuba[sic].”

Dit zou gebeuren, zo vervolgde Lemnitzer, “door verschillende stukken bewijsmateriaal te vervaardigen die zouden bewijzen dat Cuba de elektronica gestoord had”. Dus, terwijl de NASA zich voorbereidde op de ruimtereis van de eerste Amerikaan, bereidden de ‘Joint Chiefs of Staff’ zich voor om John Glenn’s mogelijke dood te gebruiken als vals voorwendsel voor een oorlog.


Glenn schreef geschiedenis zonder ongelukken, waardoor Lemnitzer en zijn ‘Chiefs’ nieuwe plannen gingen verzinnen die uitgevoerd zouden worden “binnen het tijdsbestek van de volgende maanden”.

Eén van de aanbevolen acties was een “reeks van goed gecoördineerde incidenten die plaats zouden vinden in en om de Amerikaanse marinebasis van Guantanamo Bay, Cuba. Dit voorstel behelsde het verkleden van bevriende Cubanen in Cubaanse legeruniformen om ze vervolgens “rellen te laten starten bij de hoofdingang van de basis. Anderen zouden zich voordoen als saboteurs op de basis. Munitie zou opgeblazen worden, branden gesticht, vliegtuigen gesaboteerd en mortieren zouden worden afgevuurd richting de basis waardoor er schade aan de installaties zou ontstaan.”

De voorgestelde operaties werden steeds absurder. Een ander voorstel beschreef een actie die leek op het beruchte incident van februari 1898, toen een explosie aan boord van het marineschip Maine in Havanna 266 Amerikaanse zeelieden het leven kostte. Hoewel de exacte oorzaak van de explosie nooit bekend is geworden leidde het wel tot de Spaans-Amerikaanse oorlog tegen Cuba. Gemotiveerd door de dodelijke ontploffing meldden meer dan een miljoen mannen zich als vrijwilligers voor het leger. Lemnitzer en zijn generaals kwamen met een soortgelijk plan. “We kunnen een Amerikaans schip opblazen bij Guantanamo en Cuba de schuld geven,” zo stelden ze voor; “lijsten met slachtoffers in Amerikaanse kranten zouden tot een behulpzame golf van nationale woede leiden”.

Er leek geen einde te komen aan hun fanatisme. “We kunnen een reeks communistisch Cubaanse terreuraanslagen plegen in de omgeving van Miami, andere steden in Florida en zelfs in Washington” schreven ze. “De aanslagen zouden gericht kunnen zijn tegen Cubaanse vluchtelingen die asiel zoeken in de Verenigde Staten.

We kunnen een bootlading Cubanen, die op weg zijn naar Florida, laten zinken (echt of gesimuleerd)…We kunnen aanslagen op Cubaanse vluchtelingen veinzen en ze zelfs verwonden, zodanig dat er veel media aandacht voor komt”.

Bomaanslagen werden voorgesteld, valse arrestaties, kapingen:

* “Het laten exploderen van een aantal plastic explosieven op zorgvuldig uitgekozen plaatsen, de arrestatie van Cubaanse agenten en het publiceren van vervalste documenten die Cubaanse betrokkenheid aantonen zouden ook behulpzaam zijn in het versterken van het imago van een onverantwoordelijke regering.”

* “Gebruik maken van de gevoeligheid van de Dominicaanse luchtmacht voor het binnendringen van hun luchtruim. ‘Cubaanse’ B26 of C-46 vliegtuigen zouden ‘s nachts suikerriet kunnen bombarderen. Russische brandbommen zouden gevonden worden. Dit zou gecombineerd kunnen worden met ‘Cubaanse’ berichten aan de communistische ondergrondse beweging in de Dominicaanse Republiek en ‘Cubaanse’ wapenleveranties kunnen gevonden of onderschept worden op het strand. Het gebruik van MiG vliegtuigen bestuurd door Amerikaanse piloten zou voor een verdere provocatie zorgen.”

* “Kapingpogingen van vlieg- en voertuigen kunnen afgeschilderd blijven worden als acties die worden goedgekeurd door de Cubaanse regering.”


Een van de ingewikkeldste plannen was om: “een incident te creëren dat overtuigend zou aantonen dat een Cubaans vliegtuig een charter burgervliegtuig neer had geschoten op weg van de VS naar Jamaica, Guatemala, Panama of Venezuela. De bestemming zou zo gekozen worden dat de vluchtroute over Cuba zou lopen. De passagiers zouden een groep studenten op vakantie kunnen zijn of een andere groep met een gemeenschappelijke interesse om het charteren van een vlucht aannemelijk te maken”.

Lemnitzer en de ‘Joint Chiefs’ bedachten een ingewikkelde misleiding:
Een vliegtuig op luchtmachtbasis Eglin zou worden geschilderd en genummerd als een exacte kopie van een geregistreerd charter burgervliegtuig dat behoorde aan een (CIA-gerelateerde) organisatie in de omgeving van Miami. Op een vastgesteld tijdstip zou het duplicaat verwisseld worden met het echte burgervliegtuig en zouden de geselecteerde passagiers, allemaal met een zorgvuldig voorbereid alias, plaatsnemen in het vliegtuig. Het echte geregistreerde vliegtuig zou worden omgebouwd tot een ‘drone’ (een onbemand en op afstand bestuurbaar vliegtuig). De vertrektijd van beide vliegtuigen zouden zo worden uitgekozen zodat ze elkaar konden ontmoeten ten zuiden van Floria.

Vanuit dit ontmoetingspunt zou het vliegtuig met passagiers afdalen tot de minimale hoogte en landen op de vliegbasis Eglin, waar voorbereidingen waren getroffen om de passagiers te evacueren en om het vliegtuig terug te laten keren naar haar originele toestand. Het ‘drone’ vliegtuig zou ondertussen, volgens het vluchtplan, verder vliegen. Boven Cuba zou de ‘drone’ het internationale noodsignaal ‘May Day’ uitzenden en melden dat het werd aangevallen door Cubaanse MiG vliegtuigen. Dit radiobericht zou onderbroken worden door de vernietiging van het vliegtuig met behulp van afstandsbediening. Hierdoor zouden ICAO-(International Civil Aviation Organization) radio stations op het Westelijk Halfrond de VS kunnen vertellen wat er met het vliegtuig was gebeurd, in plaats van dat de VS zelf het verhaal zouden moeten ‘verkopen’.

Ten slotte was er het plan om “het voor te laten komen alsof Cubaanse MiGs zonder aanleiding een Amerikaans legervliegtuig hadden aangevallen boven internationaal water.” Het was een uitermate geloofwaardige operatie gezien het aantal beschietingen van de afgelopen tien jaar.

In de laatste zin van zijn brief aan minister McNamara waarin hij zijn plan aanprijst probeert Lemnitzer nog meer macht naar zich toe te trekken door voor te stellen dat de ‘Joint Chiefs’ verantwoordelijk zouden moeten zijn voor de uitvoering van operatie Northwoods en de invasie. “Het is aanbevolen”, schreef hij, “dat de verantwoordelijkheid voor geheime en niet-geheime militaire operaties toegewezen wordt aan de ‘Joint Chiefs of Staff’”.

Om 2:30, op de middag van 13 maart, 1962 besprak Lemnitzer de laatste details met zijn geheime-operaties specialist Brigadier Generaal William H. Craig en ondertekende hij het document. Hij ging toen naar een ‘speciale bijeenkomst’ in McNamara’s kantoor. Een uur later ontmoette hij Kennedy’s militair vertegenwoordiger, Generaal Maxwell Taylor. Wat er gebeurde tijdens deze bijeenkomsten is niet bekend. Drie dagen later zei Kennedy echter tegen Lemnitzer dat er nauwelijks kans was dat de VS openlijk militair geweld zouden gebruiken op Cuba.

Onverschrokken hielden Lemnitzer en de ‘Chiefs’ vol, totdat zij min of meer toestemming eisten om Cuba binnen te vallen en te veroveren. Ongeveer een maand na het indienen van Operatie Northwoods kwamen ze bij elkaar in de ‘tank’, de vergaderzaal van de ‘Joint Chiefs’, waar ze het eens werden over een moeilijke brief aan McNamara. “De ‘Joint Chiefs’ denken dat het probleem met Cuba in de nabije toekomst moet worden opgelost”, schreven ze. “Verder is er volgens hen geen vooruitzicht op een vroeg succes in het omverwerpen van de huidige communistische regering door middel van een interne opstand of externe politieke, economische of psychologische druk. Ze denken dat militair ingrijpen door de Verenigde Staten noodzakelijk is om het huidige communistische regime omver te werpen”.



Lemnitzer was bijna bezeten in zijn haat tegen communisme in het algemeen, en tegen Castro in het bijzonder. “De Joint Chiefs of Staff denken dat de Verenigde Staten een militaire interventie kunnen ondernemen zonder risico op een totale oorlog”, vervolgde hij. “Ze geloven ook dat de interventie zo snel kan plaatsvinden dat communistische verzoeken aan de VN geminimaliseerd blijven.” Het plan van Lemnitzer was echter niet om het Cubaanse volk te bevrijden, maar om ze op te sluiten in een politiestaat die onder toezicht stond van het Amerikaanse leger. “De strijdkrachten zouden snelle en noodzakelijke militaire macht in Cuba verzekeren,” schreef hij. “Voortdurend politie ingrijpen zou noodzakelijk zijn.”

Tenslotte, Lemnitzer wond er geen doekjes om, schreef hij: “De Joint Chiefs of Staff bevelen aan dat een nationaal beleid voor vroeg militair ingrijpen op Cuba aangenomen moet worden door de Verenigde Staten. Zij bevelen aan dat deze interventie zo spoedig mogelijk plaatsvindt, het liefst voordat de troepen van de Nationale Garde en de Reserve, die nu in actieve dienst zijn, ontslagen worden.”

Op dat moment had McNamara het vertrouwen in zijn militaire leider verloren en wees hij nagenoeg ieder voorstel dat de generaal hem stuurde af. De afwijzingen werden een zodanige routine dat één van Lemnitzer’s stafleden verklaarde dat hij de generaal vertelde dat deze situatie het leger in een ‘vernederende sleur’ bracht. Maar Lemnitzer antwoordde: “Ik ben het hoogste militaire orgaan, het is mijn taak om te vertellen wat ik denk en het is zijn [McNamara's] taak om dat goed- of af te keuren.”

“McNamara’s arrogantie was verbazingwekkend.” zei Lemnitzer’s assistent die niets van Operatie Northwoods wist. “Hij gaf Generaal Lemnitzer heel weinig ruimte en behandelde hem als een schooljongen. De generaal stond bijna in de houding als hij die kamer binnenkwam. Alles was: ‘Ja, meneer’ en ‘Nee, meneer.’

Binnen een paar maanden werd Lemnitzer een tweede termijn als voorzitter van de ‘Joint Chiefs of Staff’ ontzegd en werd hij overgeplaatst naar Europa als NATO leider. President Gerald Ford verplaatste, jaren later, Lemnitzer, een lieveling van Republikeins rechts, naar het presidentiële Foreign Intelligence Advisory Board. Brigadier Generaal Craig, Lemnitzer’s Cuba ‘Chief’, werd ook overgeplaatst. Gepromoveerd tot Majoor Generaal, bracht hij drie jaar door als hoofd van de Army Security Agency, de militaire tak van de NSA.

Vanwege het geheime karakter en de illegaliteit van Operatie Northwoods bleven alle details veertig jaar verborgen. Lemnitzer zal gedacht hebben dat alle kopieën van de relevante documenten vernietigd waren; hij was niet iemand die belastend materiaal zou hebben laten slingeren. Na het Varkensbaaifiasco bijvoorbeeld, had hij Brigadier Generaal David W. Gray, Craig’s voorganger als hoofd van het Cuba project, opdracht gegeven alle notities over acties en discussies van de ‘Joint Chiefs’ tijdens die periode te vernietigen. Gray’s nauwgezette notities waren de enige gedetailleerde en officiële verslagen van de acties van de ‘Joint Chiefs’ van die tijd. Volgens Gray was Lemnitzer bang voor een onderzoek door het Congres en wilde hij daarom al het bewijsmateriaal vernietigd hebben.


Met al het bewijsmateriaal vernietigd voelde Lemnitzer zich vrij om te liegen tegen het Congres. Toen hem, tijdens een geheime hoorzitting voor een Senaatscomité, gevraagd werd of hij wist van plannen van het Pentagon om Cuba binnen te vallen, ontkende hij. Toch waren er gedetailleerde invasie plannen opgesteld vóór Kennedy’s installatie. En sindsdien waren er extra plannen ontwikkeld. De perfecte planner, een man van details, begon zich ontwijkend te gedragen en kon zich plotseling allerlei belangrijke aspecten van de operatie niet meer herinneren alsof hij jaren in het buitenland was geweest tijdens die periode. Senator Gore wilde dat Lemnitzer ontslagen werd: “De Joint Chiefs of Staff moeten eens door elkaar geschud worden”, zei hij. “We hebben per direct een nieuw hoofd en nieuwe leden nodig”. Niemand had enig idee van Operatie Northwoods.

Omdat zoveel documenten vernietigd zijn is het moeilijk om vast te stellen hoeveel hoge ambtenaren wisten van Operatie Northwoods. Zoals beschreven, is het document ondertekend en volledig goedgekeurd door Lemnitzer en de rest van de ‘Joint Chiefs’ en geadresseerd aan de Minister van Defensie. Of het via McNamara naar de President en de Minister van Justitie is gegaan is niet bekend.
Zelfs toen Lemnitzer zijn baan verloren had, bleven de ‘Joint Chiefs’ tot 1963 ‘voorwendsel-operaties’ plannen. Een voorstel was, om moedwillig een oorlog te starten tussen Cuba en een buurland van de VS. Dit zou het Amerikaanse leger een excuus geven om aan de zijde van Cuba’s tegenstander te vechten. “Een vermeende ‘Cubaanse’ aanval op een OAS [Organisation of Americas] lidstaat zou kunnen worden veroorzaakt” stond in één voorstel, “en de aangevallen staat kan worden gemaand tot ‘het nemen van maatregelen van zelfverdediging’ en het vragen van hulp aan de VS en de OAS; de VS zouden vrijwel zeker de nodige twee-derde steun kunnen verkrijgen van de OAS-leden voor een gemeenschappelijke actie tegen Cuba.”

Onder de landen die de VS voorgesteld hadden om in het geheim aan te vallen bevonden zich Jamaica en Trinidad-Tobago. Beide waren lid van het Commonwealth; zodat de VS, door in het geheim aan te vallen en Cuba de schuld te geven, Engeland in de oorlog tegen Castro konden lokken. Het verslag vermeld, “Elke voorbedachte actie die hierboven is beschreven is extreem risicovol in ons democratisch systeem waarin geheimhouding na het feit slechts met grote moeite in stand gehouden kan worden. Als de beslissing gemaakt zou worden om een incident in scène te zetten mag hier alleen hoog vertrouwd, geheim personeel aan deelnemen. Dit geeft de onmogelijkheid aan om militair personeel in te zetten voor welk aspect van de bedachte situatie dan ook.”

 

Het rapport stelt zelfs voor om iemand in de Castro regering om te kopen om de VS aan te vallen: “De enige logische mogelijkheid die dan nog overblijft is het omkopen van één van Castro’s lagere bevelhebbers om een aanval uit te voeren op [de marinebasis van] Guantananmo.” Deze daad, het omkopen van een andere staat om Amerikaanse militaire installaties aan te vallen, was landverraad.
In mei 1963 stuurde Paul H. Nitze, assistent Minister van Defensie een voorstel naar het Witte Huis met een ‘mogelijk scenario waarin de aanval op een Amerikaans verkenningsvliegtuig uitgebuit zou kunnen worden om uiteindelijk het Castro regime te verwijderen.” In het geval dat Cuba inderdaad een U-2 aan zou vallen, stelde het plan voor om extra Amerikaanse piloten op onnodige, laagvlieg verkenningsmissies te sturen in de verwachting dat ze ook neergeschoten zouden worden en zo een oorlog zouden uitlokken. “De VS kunnen verschillende maatregelen nemen die bedacht zijn om de Cubanen te stimuleren tot een nieuw incident”, meldde het plan, Nitze stelde zich echter niet beschikbaar als piloot.



Eén van de ideeën was om gevechtsvliegtuigen op “treiter verkenning-” en “show” missies te sturen om te “paraderen met onze vrijheid, in de hoop dat Cuba’s leger actie zou ondernemen”. “Zodoende”, zegt het plan, “hoewel het afhangt van de bereidheid van de Cubanen om te schieten, zou het neerstorten van een verkenningsvliegtuig op zijn best kunnen leiden tot de eliminatie van Castro, misschien zelfs tot de verwijdering van de Sovjet troepen en de installatie van inspecteurs in Cuba en op zijn slechtst als een teken van onze standvastigheid met betrekking tot verkenningsvluchten.” Ongeveer een maand later werd een laagvlieg verkenningsvlucht gemaakt over Cuba, maar helaas voor het Pentagon, leidde dit slechts tot protesten en niet tot kogels.

Lemnitzer was een gevaarlijke, misschien onevenwichtige, rechtse extremist in een bijzonder gevoelige positie tijdens een kritieke periode. Maar Operatie Northwoods had ook de steun van ieder lid van de ‘Joint Chiefs of Staff’ en zelfs de hoge Pentagon functionaris Paul Nitze sprak zich uit voor het uitlokken van een valse oorlog tegen Cuba. Het feit dat de meeste hoge functionarissen van de geheime diensten en het Pentagon zo vervreemd konden zijn van de realiteit en de betekenis van democratie zou vier decennia verborgen blijven.

In terugblik bieden de documenten nieuwe inzichten in het denken van de met sterren beslagen legerleiding. Hoewel ze er nimmer in slaagden om de VS in een valse oorlog met Cuba te storten, is dit misschien wel gelukt in Vietnam. Meer dan 50.000 Amerikanen en meer dan twee miljoen Vietnamezen zijn uiteindelijk omgekomen in deze oorlog.

Al lange tijd zijn er verdenkingen dat het Golf van Tonkin incident, de aanleiding voor de lange Amerikaanse oorlog in Vietnam, voor een groot deel in scène gezet of uitgelokt was door Amerikaanse functionarissen om steun van het Congres en het publiek te krijgen voor Amerikaanse bemoeienis. In de loop der jaren zijn er serieuze vragen gerezen over de vermeende aanval van twee Noord-Vietnamese patrouilleboten op twee Amerikaanse torpedojagers in de Golf van Tonkin. Verdedigers van het Pentagon ontkennen zulke beschuldigen en zeggen dat de hoogste functionarissen nooit zulk bedrog zouden plegen.

Nu echter, in het licht van de Operatie Northwoods documenten, lijkt het of het bedriegen van het publiek, en het verzinnen van oorlogen om Amerikanen in te laten vechten en sterven, goedgekeurd beleid was in de hoogste niveaus van het Pentagon. Het Golf van Tonkin incident lijkt zo uit het Operatie Northwoods script te komen: “We kunnen een Amerikaans schip opblazen in Guantanamo Bay and Cuba de schuld geven…lijsten met slachtoffers in de kranten veroorzaken een behulpzame golf van afkeer.” Je hoeft alleen “Guantanamo Bay” te vervangen door “Golf van Tonkin” en “Cuba” door “Noord Vietnam”. Het Golf van Tonkin incident kan wel of geen opgezet spel zijn, de hoogste leiders in het Pentagon waren in die tijd zeker in staat tot zulk bedrog.

“The public has a duty to watch its government closely and keep it on the right track.”
Lieutenant Gen. Kenneth A. Minihan, USAF, Director, NSA, NSA Newsletter, June 1997

 
Dit artikel is een Nederlandse vertaling van: http://www.whatreallyhappened.com/northwoods.html (2006)



Extra's:



The members of the Joint Chief of Staff involved in Operation NorthwoodFrom left to right: Almirant George W. Anderson Jr. (Chief of Navy Operations), General George H. Decker (Chief of the Land Forces section), General Leyyman L. Leymnintzer (Chief of the Joint Chief of Staff), General Curtis E. LeMay (Chief of the Air Force section), General David M. Shoup (Commander of the Marines)

Bijna 100 pagina's Operation Northwoods documenten via "Investigating the terror".




Extra Bronnen:

Essays
Kennedy and the Cold Warriors: The Case for a "Big" Conspiracy, by Tim Howells. Operation Northwoods, by What Really Happened.
Venezuelan Arms Cache - A Northwoods Operation?, by Bill Kelly.

Documents
Northwoods. This lengthy document, declassified from JCS Central Files in 1997, contains a number of smaller memos and documents related to Operation Northwoods, arranged in reverse chronological order. The links below are in forward chronological order - the two bolded ones contain the amazing proposals which have generated the most interest in Operation Northwoods:
Lansdale Memo of 16 Mar 1962. This memo records a high-level meeting in the White House 3 days after McNamara was presented with Operation Northwoods.

Other Links
Pentagon Proposed Pretexts for Cuba Invasion in 1962. The National Security Archive presents one of the main Northwoods memos with a short discussion.

U.S. Military Wanted to Provoke War With Cuba. ABC News reported on the Operation Northwoods story in 2001.

Operation Northwoods. Mack White's comic-book style presentation on Operation Northwoods.

Operation Northwoods and Body Of Secrets. www.AttackOnAmerica.net is one of several websites which includes discussion of Operation Northwoods and its parallels with the events of 9/11.

Operation Northwoods on wikipedia.

maandag 5 augustus 2013

Werd Michael Hastings vermoord?


Michael Hastings. Hastings, een gerenommeerd journalist en oorlogscorrespondent, stierf 18 juni 2013 in een auto ongeluk in Los Angeles Door Ethan Cox:

Soms denk ik dat een aantal journalisten wel eens vergeten wat hun taak is. Als je ervoor kiest om iets niet te onderzoeken omdat je bang bent dat je misschien voor gek wordt versleten of belachelijk gemaakt, dan doe je het verkeerd als journalist.

Ik heb geen idee wat er met Michael Hastings is gebeurd, en het is zeker mogelijk en redelijk dat zijn ongeval uitsluitend aan zijn eigen fout of een mechanisch defect te wijten was. In feite is dat de meest waarschijnlijke verklaring.

Er zijn echter een aantal onweerlegbaar vreemde feiten rond het auto-ongeluk van Michael Hastings aan te wijzen die deze uitleg in twijfel trekken en wel degelijk om nader onderzoek vragen. Het feit dat de meeste journalisten echter te bang zijn om zelfs maar deze zeer legitieme vragen te berde te brengen en voor een soort complotgek te worden uitgemaakt, is een triest en beangstigend bewijs voor de erbarmelijke staat waar de journalistiek zich vandaag de dag in bevindt.

Laten we de gebeurtenissen samenvatten.

Een journalist, met een trackrecord van het ontmaskeren van machtsmisbruik en het royaal irriteren van de zittende machthebbers, stuurt een e-mail aan zijn redactie om hen te waarschuwen dat federale agenten zijn medewerkers aan het ondervragen zijn en dat hij gedwongen is om “off-radar” te gaan om een groot verhaal af te kunnen maken .

Wat was het grote verhaal? Om de een of andere reden wordt de onderwerp regel van de e-mail die Hastings stuurde, die "FBI-onderzoek, re: NSA" leest, hardnekkig genegeerd door de media. Het lijkt met redelijke zekerheid te suggereren dat zijn "grote verhaal" gerelateerd was aan de NSA - de National Security Agency.

Kort daarna sterft hij met een ongemeen hevig explosie in een auto-ongeluk. Deze crash wordt snel afgedaan als een normaal ongeluk maar er zijn geen remsporen ter plekke waargenomen, een ooggetuige zegt dat hij vlammen en vonken zag voordat de auto scherp naar links van de weg schoot en een video verschijnt online van een bewakingscamera waarop te zien is dat zijn auto in een hevige vuurbal opgaat waarna deze stuurloos tegen een boom tot stilstand komt.
Hierna legt voormalige Amerikaanse Nationaal Coördinator voor Veiligheid, Infrastructure Protection, en Terrorismebestrijding Richard Clarke een verklaring af op TV waarin hij beweert dat "de informatie die we nu hebben over de Hastings 'crash' consistent is met een auto cyberaanval."

"Er is reden om te geloven dat de inlichtingendiensten van de grootmachten, met inbegrip van de VS, op afstand de controle over een auto kunnen verkrijgen.”

"Bij een onderzoek aan universiteiten is naar voren gekomen dat het relatief eenvoudig is om de besturing van een auto te hacken en dingen te doen als gas geven wanneer de bestuurder niet wil versnellen, te remmen als de bestuurder niet wil remmen of om een ​​airbag te lanceren" verteld Clarke aan The Huffington Post. "Je kunt nu een aantal echt zeer destructieve dingen doen door middel van het hacken van een auto, en het is niet eens zo moeilijk uit te voeren."

"Dus als er een cyberaanval op de auto was - en ik zeg niet dat er een was, denk ik dat degene die dit zou doen, wist dat hij er zeer waarschijnlijk ook mee weg zou komen."

In feite, wordt Hastings' model auto verkocht met de geadverteerde functie dat deze op afstand kan worden uitgeschakeld.

Kon Hastings oververmoeid, dronken, gestrest of anderszins onbekwaam zijn geweest? Natuurlijk.

Maar de volgende video lijkt de verklaring van de ooggetuige en ook van andere getuigen die melding maakten van ontploffingen voordat de auto van de weg raakte, te bevestigen.

Kon die zijn veroorzaakt door een spectaculaire mechanische storing? Natuurlijk. Maar het zou een enorm zeldzame storing zijn, gezien het feit dat auto's zeer zelden of eigenlijk nooit in een vuurbal exploderen. In feite zijn auto's juist zo ontworpen dat deze niet ontploffen, zelfs niet in geval van een catastrofale botsing, en in tegenstelling tot wat Hollywood ons wil doen geloven zijn incidenten van exploderende auto's in ongevallen te verwaarlozen.

Het moet verder vermeld worden dat de meeste van Hastings 'collega's, vrienden en familie heel expliciet duidelijk hebben gemaakt dat ze niet in de officiële verklaring voor zijn dood geloven en dat zij sabotage niet uitsluiten.

Ik zou door kunnen gaan maar het punt is duidelijk. Hastings dood zou een ongeluk kunnen zijn geweest maar het zou ook een moord geweest kunnen zijn. Er is voldoende sterk bewijs voorhanden om te beweren dat hij onder verdachte omstandigheden om het leven kwam.

Clarke, die onder Reagan werkte voor het ministerie van Buitenlandse Zaken, bemande de post voor terrorismebestrijding onder de presidenten George H.W. Bush, Bill Clinton en George W. Bush en ook een speciale adviseur van Dubya in kwesties van cyberterrorisme, is niet bang om deze nodige vragen wel te stellen.

"Ik ben niet een samenzweringstype. In feite heb ik het grootste deel van mijn leven doorgebracht met het ontrafelen van samenzweringstheorieën" zei Clarke tegen The Huffington Post. "Maar het is altijd mijn principe geweest dat je een samenzweringstheorie niet kunt ontkrachten totdat je kunt bewijzen dat deze niet waar is. En in het geval van Michael Hastings is al het bewijs wat openbaar beschikbaar is consistent met een auto cyberaanval. En het probleem hiermee is dat je het nauwelijks kunt bewijzen. Ik denk dat je waarschijnlijk de beste middelen van de Amerikaanse Inlichtingendiensten en wetshandhavers zult moeten inzetten om het te kunnen ontdekken. "

Dus als de omstandigheden van zijn dood verdacht zijn, zijn wij het dan niet aan Michael verplicht om die vragen dan te stellen? Is er iemand die echt suggereert dat de moord op een journalist volledig buiten het rijk der mogelijkheden ligt? Dat er geen doofpot ooit zo ver zou gaan om iemand te vermoorden?

Als u van mening bent dat hij niet had kunnen worden vermoord, dat dit niet binnen de mogelijkheden ligt, dan stel ik nederig voor om opnieuw te gaan bekijken wie er nu eigenlijk precies in een fantasiewereld leeft.

Ik heb Michael nog nooit ontmoet, maar ik wou dat ik dat had. Hij was een markante persoonlijkheid. Maar meer dan dat, hij was ook een van ons. Als een politieagent sterft zullen zijn collega's niet rusten tot zijn dood naar tevredenheid is uitgezocht, en de eventuele schuldigen aangehouden. Als een journalist sterft, houden blijkbaar de meeste journalisten hun mond en stellen geen vragen uit angst te worden weggezet als een aanhanger van complot theorieën . Fan-fucking-tastic.

Ik weet niet of Michael Hastings werd vermoord. Maar ik wil het wel weten en ik zal dit nooit te weten komen tenzij de media zich uit hun collectieve ontkenning lostrekken en beginnen met het onderzoeken van bovengenoemde vragen. Beschuldigingen een complotaanhanger te zijn zouden geen rol mogen spelen. Onderzoek het verhaal tot op het bot om de waarheid te achterhalen. Dat is wat journalisten doen, of op zijn minst behoren te doen ...

UPDATE: Hulde aan zelfbenoemde "Freedom of Information Act terroristen" Jason Leopold en Ryan Shapiro die de FBI aangeklaagd hebben om alle informatie die zij over Hastings verzameld hebben openbaar te maken. Leopold stelt: "Misschien heeft de FBI zoals zij beweren geen dossier over Hastings. Hoe dan ook, ik denk dat Hastings het enorm zou hebben gewaardeerd dat Shapiro en ik proberen uit te vinden of dat inderdaad echt het geval is."

Verschillende alternatieve media(sites) in de wereld houden zich uit protest over de stilte en laksheid van de gevestigde media en journalisten met het onderzoek naar de exacte toedracht van de gebeurtenissen rond de dood van Michael Hastings bezig. 

Originele bron: "Was journalist Michael Hastings murdered?" Canada.com
Nederlandse vertaling door "Liedetector" op Zaplog

Extra annotaties:
Moordaanslag op Journalist Michael Hastings steeds waarschijnlijker
The Curious Death of Michael Hastings
Information Dominance, Michael Hastings, and Rolling Stone
Selective silencing: Was Michael Hastings murdered?